Weer enkele uren verder gewerkt aan mijn sculptuur, met vandaag voornamelijk focus op de ogen. Hier wil ik voldoende aandacht en tijd aan besteden omdat dit in grote mate de gelijkenis met het voorbeeld zal bepalen.
 Maar goed, ik had eerder beloofd om niet in herhaling proberen te vallen, dus leek het me een idee om deze keer iets te vertellen over de gereedschappen die ik gebruik bij het sculpteren.
Tijdens het opzetten van de ruwe schouder-, hals- en hoofdvormen zijn het voornamelijk mijn handen die het werk doen, maar gebruik ik ook een slaghout om de klei compact te maken (belangrijk voor het vermijden van ingesloten luchtbellen die later tijdens het bakproces het werk kunnen beschadigen), maar helpt het tevens bij het vormgeven. Voor de volgende stap, het sculpteren, werk ik uitsluitend met boetseerspatels, meestal uit hout, en afdraailussen of myrettes (geen idee of dit zo correct geschreven wordt). De spatels dienen om middels duwen en wrijven de klei in de juiste vorm te dwingen en om accenten aan te brengen (je kan deze zien als een verlengstuk van de handen), de afdraailussen zijn er om waar nodig weer klei weg te halen (bv. uithollen van de oogkassen of later in het proces om de vorm uit te hollen). Daarnaast is de spuitbus met water broodnodig om het werk gedurende het maakproces vochtig te houden. Een spons helpt dan weer bij de fijnere afwerking van de buitenzijde. Hiermee zet ik ‘de huid’ glad en kan ik eventueel ook nog wat scherpe kantjes afzwakken. Is er tot slot nog de snijdraad, deze wordt gebruikt eens de vormgeving klaar is om het geheel door te snijden zodat het uithollen kan gebeuren. Geen al te grote gereedschapskist dus om aan de slag te kunnen gaan, waarbij moet gezegd dat mijn allerbelangrijkste gereedschap toch mijn handen blijven. Ach ja, zou het bijna opnieuw vergeten, maar ik gebruik ook een touwtje om net voor ik aan het sculpteren zelf begint de middellijn te bepalen. Maar dat is enkele dagen geleden reeds aan bod gekomen.